Θεματικές Εβδομάδες Αναισθητοποίησης

Σωθήκαμε αδέρφια! Πάνε τα βάσανά μας!
«Θεματική» Εβδομάδα με τίτλο: «Σώμα και Ταυτότητα», πρόκειται να υλοποιηθεί μέσα στο δεύτερο τετράμηνο του σχολικού έτους 2017 στα Γυμνάσια όλης της χώρας.
Τι σημαίνει άραγε θεματική εβδομάδα;
Προφανώς κάποιου είδους "αφιερώματος" όπως στις βραδιές της "Κινηματογραφικής Λέσχης" του σοσιαλιστικού μας παρελθόντος μπροστά στην τηλεόραση, για να μας πάρει ο ύπνος με την αρτηριοσκληρωτική (αλλά σίγουρα καλτ) μορφή του Μπακογιανόπουλου.

Πρόκειται για μια «πολύ καινοτόμα ιδέα» του Υπουργείου με την εγκύκλιο να αναφέρει τρεις άξονες: Διατροφή, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων.
Η μεγάλη μου κόρη βρίσκεται στην Α' Γυμνασίου και θα ήθελα, -επειδή με αφορά άμεσα το θέμα- να γράψω μερικά πράγματα.

Πρώτο ερώτημα: Από ποιους;

• Οι εκπαιδευτικοί (παρά την  έλλειψη   ουσιαστικής επιμόρφωσης και στήριξης του διδακτικού τους έργου από το Υπουργείο Παιδείας) έχουν σοβαρή έλλειψη χρόνου για να υλοποιήσουν την ύλη που καλούνται να διδάξουν, πόσω μάλλον να εφαρμόσουν (στα γρήγορα) ένα πρόγραμμα που έχει τρομερή γραφειοκρατία και αφόρητα ελεγχόμενη τυποποίηση (σοβιετικού τύπου) με τρομερή πίεση στα πλαίσια της υποχρεωτικότας.
• Αν χρησιμοποιήσουμε, ως βάση υπόθεσης, την θέση πως ένα από τα μεγαλύτερα δεινά του σύγχρονου σχολείου είναι η υπερβολική εξάρτησή του από την προσωπικότητα του κάθε εκπαιδευτικού (που θα πέσεις, εν συντομία), είναι παραπάνω από βέβαιο πως και αυτό το πρόγραμμα θα αποτύχει. Αλλιώς θα γίνει στην Αμαλιάδα και αλλιώς στο Κιλκίς. Άλλα πράγματα θα πουν στο Πέραμα (υπό το φόβο ίσως και των τραμπούκων απ' έξω) και άλλα στα Χανιά. 

Δεύτερο ερώτημα: Τι ακριβώς θα υλοποιηθεί; 

• Τι  θα διδαχθεί το παιδί μου; Αυτό νομίζω βασανίζει περισσότερο. Ποια ερωτήματα θα του γίνουν; Πόσο θα επηρεάσουν την ευαίσθητη ψυχοσύνθεσή του αυτά τα ερωτήματα; Αν για παράδειγμα ένας άγαρμπος καθηγητής ρωτήσει επικριτικά την κόρη μου για τα κιλά της, πως εκείνη θα το διαχειριστεί; Αν ένας άλλος (της τρίτης ενότητας) θέσει έναν προβληματισμό, π.χ. αν έχει σκεφτεί πως δεν είναι (η προσωπικότητά της) σύμφωνη με το φύλο που γεννήθηκε; 
• Έχουμε κάποια επιστημονική έρευνα που να λέει πως όσοι αμφισβήτησαν τις έμφυλες ταυτότητές τους στην τρυφερή ηλικία των 13 και των 14 έγιναν πιο ευτυχισμένα άτομα; Η μόνη έρευνα που ξέρω είναι αυτή που φέρνει τις Σκανδιναβικές χώρες (ναι, αυτές που έχει αποθεώσει ο ΟΟΣΑ και οι διαγωνισμοί της PISA) πρώτες σε αυτοκτονίες. Ίσως γιατί είναι από τις λίγες στον κόσμο που προωθούν την ιδέα επιλογής φύλου από το νηπιαγωγείο. Ψάξτε στο ίντερνετ τη λέξη «Barnevernet». Όποιοι ξέρουν αγγλικά θα μάθουν ενδιαφέροντα πράγματα.
•  Έρευνες επίσης έχουν δείξει την κυριαρχία της γνώμης των συνομιλήκων στην εφηβία, έναντι των γονιών και των δασκάλων. Έχει κανείς σκεφτεί εκεί στο Υπουργείο πόσο θα πληγώνονταν από ενδεχόμενο bullying οι έφηβοι που θα "ανοίγονταν" σε μια ομάδα συμμαθητών τους; Αποδομούμε έτσι τα στερεότυπα ή τα ενισχύουμε;  

Κλείνω με κάποιες δικές μου σκέψεις:

1. Με αυτά δεν τάσσομαι υπέρ ακραίως φωνών - όπως του Μητροπολίτη Πειραιώς που πιστεύει πως ο Σατανάς θα μας "χωματοποιήσει τις ψυχές"-  ούτε ακροδεξιών στοιχείων που νομίζουν πως τα σχολεία θα μας κάνουν όλους "πούστηδες". Αγαπητά ούγκανα, και να ήθελαν, δε θα μπορούσαν.
2. Έχουν διδαχθεί τα παιδιά Σεξουαλική Αγωγή; Έχουμε ξεκινήσει πρώτα από τα βασικά για να μάθουμε και τις εξαιρέσεις; 
3. Η επιλογή του φύλου του μωρού  έχει εξελιχτεί σε βιομηχανία με τζίρο πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Αν λοιπόν δεν έχετε χρήματα να το κάνετε στην αρχή της εγκυμοσύνης, μπορείτε να επανορθώσετε κατά την διάρκεια της σχολικής του ζωής.
4. Δε μου αρέσουν φαινόμενα τύπου Γιακουμάτου στη χώρα μου. Άλλο όμως να διατυπώνει μια μπούρδα ένας ενήλικος κι άλλο να ζητάμε από ανήλικους να πάρουν θέση επί της δικής τους άγνοιας.  
5. Τη χώρα μου δεν την κάνει προοδευτική ή οπισθοδρομική η συζήτηση περί ρευστότητας του φύλου, αλλά μια σοβαρή και εκτεταμένη προσπάθεια ενημέρωσης και ενίσχυσης της έννοιας του Προσώπου. Αυτά έπρεπε να γίνονται στα σχολεία μας, αυτά όμως δεν είναι στη μόδα, ούτε είναι αρεστά από αυτούς που ελέγχουν το κράτος μας.
6. Δεν τα έχω με το Υπουργείο. Δυστυχώς άλλοι αποφασίζουν για την τύχη μας.
7. Τα στερεότυπα δεν απαλείφονται με ερασιτεχνικά τεχνάσματα. Τα έμφυλα στερεότυπα για να  αποδομηθούν θα πρέπει να αντικατασταθούν. Για να ζήσουμε ευτυχισμένοι όλοι δεν αρκεί μια βδομάδα στα Γυμνάσια. Όχι έτσι. Πρέπει να γίνει σοβαρή συζήτηση. 
8. Η κόρη μου δεν πάσχει από Ομοφοβία και Τρανσφοβία. Θα ήθελα πάρα πολύ όμως να κάνετε κάτι για την Μαθηματικοφοβία της και όταν τελειώσετε ασχοληθείτε με την δική μου φροντιστηριοφοβία.
9. Η συνειδησιακή μας ευθύνη μας καλεί να αντιδράσουμε. Όχι με γραφικότητες, αλλά συντονισμένα. Να καλέσουμε ως γονείς να αποσυρθεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Εκτός και οι εβδομάδες ευαισθητοποίησης των παιδιών μας συγκρούονται με τα δικά μας χρόνια παντελούς αναισθητοποίησης (λόγω πολιτικής ορθότητας).