Φεύγει λοιπόν άλλη μια χρονιά! Το 2016 ήταν δίσεκτο, γρουσούζικο και καταραμένο. Έφαγε πολλούς καλλιτέχνες, τα οικονομικά μας επιδεινώθηκαν και η ζωή μας υποβαθμίστηκε.Καλή Πρωτοχρονιά να έχουμε με υγεία και πολλή αγάπη!!! pic.twitter.com/jFrooKeqhX— Ο φιλόσοφος® (@philosofos) December 31, 2016
Γυρίζει η χρονιά κι εμείς ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο, γιορτάζουμε, μαζευόμαστε σε συγγενείς, αγκαλιαζόμαστε και φιλιόμαστε. Μια αντίστροφη μέτρηση μας κάνει όλους συμμέτοχους σ' ένα παγκόσμιο παιχνίδι, στο οποίο τυχαίνει να είμαστε τα πιόνια, πιστεύουμε όμως πως είμαστε οι παίχτες. Ο άνθρωπος γνωρίζει πως κάθε χρόνος που περνάει γερνά, άρα φθίνει κι όμως το γιορτάζει. Ο άνθρωπος - όσα χρόνια κι αν βαραίνουν τις πλάτες του- αντιλαμβάνεται τα όρια που θέτει ο χρόνος, όμως κάνει σχέδια και το κυριότερο: ΕΛΠΙΖΕΙ.
Δεν ξέρω αν η ελπίδα είναι κάτι θετικό. Ψυχολογικά σίγουρα βοηθάει, στην πραγματικότητα όμως "η ελπίδα είναι το έσχατο κακό", όπως λέει και ο Νίτσε! Είναι σα να μην έχεις να πληρώσεις την εφορία σου και να παίζεις τζόκερ. Σε κάποια αναλογία αυτό αντικατοπτρίζει για όλους μας η χρονιά που φεύγει. Είτε σε πολιτικό, είτε σε επαγγελματικό, είτε σε προσωπικό επίπεδο.
Έρχεται τέτοιες μέρες η ώρα του απολογισμού της χρονιάς που φεύγει. Για τον καθένα μας. Μια σκέψη θέλω να μοιραστώ και να μην κουράσω τον αναγνώστη.
Δεν είναι η χρονιά που (πρέπει) να γίνει καλύτερη. Άλλωστε τα οικονομικά δεν είναι αποτέλεσμα τωρινών αιτιών, ούτε ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή απότοκο μιας κακής χρονιάς. Το 2016 πήρε ένα σωρό αγαπημένους τραγουδιστές και ηθοποιούς, όμως όλοι τους ήταν κάποιας ηλικίας. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δε μας φταίει η χρονιά, αλλά το πόσο εμβαθύνουμε. Πόσο συνειδητοπούμε τα χρόνια που περνάνε και πόσο ζούμε τις στιγμές από τις οποίες αποτελούνται. Πότε έφτασε η κόρη μου στην ηλικία να πάρει κινητό, προχτές ακόμα της αλλαζα πάνα. Πόσα χρόνια έχω να δω τον φίλο μου τον Αντρέα, τον κολλητό μου τον Κοσμά και τον αδερφό μου τον Βασίλη; Πόσο θα κάνουμε υπομονή πληρώνοντας λογαριασμούς, μη μετέχοντας στην ουσία της εικασίας που λέγεται ζωή;
Η μεμψιμοιρία είναι εύκολη και εθιστική. Το πιο απλό πράγμα. Απλώς κάνεις το θύμα και μετά προκαλείς τους άλλους να σε λυπηθούν. Το δύσκολο είναι να δράσεις. Το δύσκολο δεν είναι να αλλάξει ο χρόνος. Το δύσκολο είναι να αλλάξεις εσύ. Δεν εννοώ τις κακές συνήθειες. Από αυτές μπορεί να προκύψει και κάτι ευεργετικό. Εννοώ να γυρίσει εντελώς ο τρόπος που σκέφτεσαι.
Εσύ πρέπει να γίνεις καλύτερος! Αυτό που μας έμαθαν τα καλά χρόνια (πριν την κρίση) είναι πως για να το πετύχεις πρέπει να βάζεις στόχους. Νούμερο ένα μυστικό. "Φτάσε όπου δεν μπορείς" έλεγε ο σοφός μας Καζαντζάκης.
Αν δεν είναι ακτάλληλες οι συνθήκες, διαμόρφωσέ τες. Αν σου λείπει ο έρωτας, ερωτεύσου, μην περιμένεις τα ζώδια να δεις αν θα ερωτευθείς. Αν θέλεις να πας ένα ταξίδι σχεδίασέ το σε κάθε του λεπτομέρεια. Αν θες να τελειώσεις ένα βιβλίο, αφιερώσου, μην βλέπεις τις σαχλές "ειδήσεις αποσυντονισμού" που έχουν κατακλύσει το ίντερνετ. Πέρνα δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά και την οικογένειά σου. Αυτές οι στιγμές χάνονται και το παρελθόν αγαπητοί μου είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Εκτός κι αν είσαι πουλημένος δημοσιογράφος και ξεπλένεις το παρελθόν του ναζισμού, αναθεωρώντας το.
Ανακεφαλαιώνω: Το 2016 φεύγει και πάει στο διάολο. Το 2017 έρχεται. Θα μας γεμίσει απαισιοδοξία, φόρους και θα δούμε περισσότερους διάσημους στα θυμαράκια. Όλα αυτά συνέβαιναν και το 1973. Το πόσο άλλαξε ο κόσμος από τότε εξαρτήθηκε από κάποιους τρελούς που δεν συμβιβάστηκαν με την μιζέρια, ούτε δέχτηκαν την ήττα. Κάνε τον κόσμο καλύτερο με το να γίνεις εσύ λίγο καλύτερος. Και όπως λέει κι ο "Θεός" Μόργκαν Φρίμαν στο "Θεός για μια βδομάδα":
"Αν θες να δεις το θαύμα, γίνε το θαύμα".
Καλή και δημιουργική χρονιά να έχετε. Υγεία και καλή τύχη σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου