Με την αναγγελία του δημοψηφίσματος από την Κυβέρνηση, πολλοί έσπευσαν να τοποθετηθούν υπέρ του ΝΑΙ, και ακόμα περισσότεροι υπερ του ΟΧΙ. Το ερώτημα που θέτει η κυβέρνηση είναι αν συμφωνούμε ή όχι με τα μέτρα των δανειστών.
Από εκεί και πέρα, διαδηλώσεις τη Δευτέρα στο Σύνταγμα οι φιλοκυβερνητικοί, διαδηλώσεις υπέρ του #MenoumeEvropi οι αντικυβερνητικοί. Φαιδρά θεάματα με παιδάκια με κολλημένα 10€ρα στο κούτελο και πανό "Γιούνκερ σ'αγαπάμε" από τη μια, και κλειστές τράπεζες με όριο ανάληψης 60 € από την άλλη.
Οι δημοσιογράφοι στα κανάλια έχουν πάρει σαφή θέση. Καλούν τους υπέρμαχους του ΝΑΙ και εξαπολύουν τόνους προπαγάνδας στα τρομαγμένα -από τα χωρίς ασπίδα διαβεβαίωσης ενός τουλάχιστον plan b- ώτα της μεσαίας τάξης και των συνταξιούχων.
Καλλιεργείται έτσι με μαεστρικότητα ο νέος εθνικός διχασμός, όχι όμως Αριστεράς-Δεξιάς, αλλά των, ποτισμένων με αυτές τις ιστορίες, εγγονιών τους. Το αλώνι της διαμάχης άλλαξε μόνο. Τότε ήταν η ιδεολογία. Τώρα πια ο υλισμός.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως τότε πάλευαν για τις αξίες τους, όπως τις πίστευε ο καθένας. Τώρα αυτό που έχει σημασία είναι τα λεφτάκια, ο μισθούλης, το σπιτάκι, το αμαξάκι μας. Δεν ξέρω τι μας έχει πιάσει, αλλά βλέπω ακραίες θέσεις εναντίον των "αντιπάλων". Η σκληρή πραγματικότητα είναι πως είτε ψηφίσουμε ΝΑΙ, είτε ψηφίσουμε ΟΧΙ, η ζωή των ανέσεων έχει οριστικά τελειώσει. Τελείωσε πριν 5 χρόνια, με το δημοψήφισμα μπήκε απλά ταφόπλακα.
"ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ". Εντάξει, να το δεχτούμε. Πως το αντιμετωπίζουμε όμως; Η παρηκμαζόμενη κοινωνία μας, έτρεξε στα super market, στα ΑΤΜ και στα βενζινάδικα και τα άδειασε. Μπράβο, θα έχετε φαγητό για δυο βδομάδες και χαρτί υγείας για τρεις. Ο γείτονας; Αυτός δεν πρόλαβε, δεν είχε τη δυνατότητα, δεν σας ανταγωνίστηκε.
Που είναι η αυτο-οργάνωση (κατά Καστοριάδη); Που είναι η αλληλεγγύη (κατά Durkheim); Που είναι η μεσότητα (κατά Αριστοτέλη); Πως θέλετε να μείνετε στην ιστορία, κατ' ευφημισμό απόγονοι των αρχαίων; Ποιο αποτύπωμα αφήσατε εσείς στη γη;
Οι νεοέλληνες χρεοκόπησαν. Αλλά όχι τώρα και όχι οικονομικά. Χρεοκόπησαν πρώτιστα ηθικά και μετά σε ΑΤοΜικό επίπεδο. Ας βγει στο δημοψήφισμα ό,τι θέλει. Εγώ πάντως στο -όπως το καταλαβαίνω- ερώτημα "εθελούσια αλλοτρίωση του ψωμοζήτουλα" ή "αυτοπροσδιορισμός αξιοπρέπειας", επιλέγω το δεύτερο.
Αν και είμαι σχεδόν βέβαιος πως δε θα φτάσουμε ούτε καν στην κάλπη.
Οι δημοσιογράφοι στα κανάλια έχουν πάρει σαφή θέση. Καλούν τους υπέρμαχους του ΝΑΙ και εξαπολύουν τόνους προπαγάνδας στα τρομαγμένα -από τα χωρίς ασπίδα διαβεβαίωσης ενός τουλάχιστον plan b- ώτα της μεσαίας τάξης και των συνταξιούχων.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως τότε πάλευαν για τις αξίες τους, όπως τις πίστευε ο καθένας. Τώρα αυτό που έχει σημασία είναι τα λεφτάκια, ο μισθούλης, το σπιτάκι, το αμαξάκι μας. Δεν ξέρω τι μας έχει πιάσει, αλλά βλέπω ακραίες θέσεις εναντίον των "αντιπάλων". Η σκληρή πραγματικότητα είναι πως είτε ψηφίσουμε ΝΑΙ, είτε ψηφίσουμε ΟΧΙ, η ζωή των ανέσεων έχει οριστικά τελειώσει. Τελείωσε πριν 5 χρόνια, με το δημοψήφισμα μπήκε απλά ταφόπλακα.
Που είναι η αυτο-οργάνωση (κατά Καστοριάδη); Που είναι η αλληλεγγύη (κατά Durkheim); Που είναι η μεσότητα (κατά Αριστοτέλη); Πως θέλετε να μείνετε στην ιστορία, κατ' ευφημισμό απόγονοι των αρχαίων; Ποιο αποτύπωμα αφήσατε εσείς στη γη;
Οι νεοέλληνες χρεοκόπησαν. Αλλά όχι τώρα και όχι οικονομικά. Χρεοκόπησαν πρώτιστα ηθικά και μετά σε ΑΤοΜικό επίπεδο. Ας βγει στο δημοψήφισμα ό,τι θέλει. Εγώ πάντως στο -όπως το καταλαβαίνω- ερώτημα "εθελούσια αλλοτρίωση του ψωμοζήτουλα" ή "αυτοπροσδιορισμός αξιοπρέπειας", επιλέγω το δεύτερο.
Αν και είμαι σχεδόν βέβαιος πως δε θα φτάσουμε ούτε καν στην κάλπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου