Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Περί της δολοφονίας του πιτσιρικά


Η ιστορία επαναλαμβάνεται 23 χρόνια μετά. Ποιοι είμαστε; Σε ποιο κράτος ζούμε; Γίναμε ζώα, τόσο απάνθρωποι που λύνουμε τις διαφορές μας μόνο με όπλα; Θα μπορούσα να αναρτήσω κι εγώ το ερασιτεχνικό video από το YouTube που δείχνει τη δολοφονία. Δεν θα το κάνω. Είμαι ήδη συγκλονισμένος από τη δολοφονία του πιτσιρικά. Περισσότερη εντύπωση μου έκανε η απάθεια των δυο αστυνομικών που έφυγαν από το σημείο χωρίς να τρέξουν, χωρίς να γυρίσουν να βοηθήσουν το παιδί, αλλά γυρνώντας την πλάτη και περπατώντας!!!
Έχω γνωρίσει "ειδικούς φρουρούς" και έχω σχηματίσει προσωπική γνώμη γι' αυτούς. Πρόκειται περί δυστυχισμένων ανθρώπων, με ελλιπή μόρφωση και εκπαίδευση κυρίως από τις αστυνομικές ταινίες. Το παίζουν ήρωες και ασχολούνται πιο πολύ με το όπλο τους παρά με το μυαλό τους. Αυτό που δεν ήξερα είναι πως έχουν ελλιπή κρίση. Αν εγώ που είμαι δάσκαλος αδικήσω στη βαθμολογία ένα παιδί, στενοχωριέμαι και προσπαθώ να επανορθώσω. Η λανθασμένη κρίση στον αστυνομικό σημαίνει πυροβολισμός; Ποιο αρρωστημένο μυαλό σηκώνει όπλο σε ένα παιδι;
Όσο για τις οδομαχίες που συμβαίνουν σας λέω ότι ζηλεύω πολύ και θα ήθελα να ήμουν στην Αθήνα σήμερα. Όχι για να σπάσω και να καταστρέψω. Διαφωνώ κάθετα με την καταστροφή περιουσιών. Αλλά γιατί, όπως έλεγε κι ο Βενιζέλος: "Έθνος δίχως επαναστατημένα νιάτα είναι καταδικασμένο", θα ήθελα να βγει κάτι καλό από αυτή την ιστορία. Όλοι θα έπρεπε να είμαστε στους δρόμους. Η εξέγερση είναι η πιο ωραία έκφραση της λαϊκής κουλτούρας. Μόνο από αυτή θα ξαναγεννηθούν ιδέες και όχι κοιτώντας τις αναλύσεις των τηλεκριτικών στα άθλια δελτία (μη) ειδήσεων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: