Χτες βγηκε με την Αντριαννα την καριολα. Δε με πειραξε αυτο. Ημουν θυμωμενος ολο το βραδυ. Βλεπεις ειχε και ομαδα πριν. Την προηγουμενη βδομαδα μετα την ομαδα δε μουν μιλαγε. Κια ηταν και ψυχρη. Δε μιλαω. Κραταω επιφυλλαξεις. Εχει παθει ψυχολογικο ταραχουλο με το βαψιμο των μαλλιων λεω, ας το ξεπερασουμε. Και ειναι ολο μες στο μελι. Εγω αρχιζω αυτη τη βδομαδα να σπαω. Κουρασμενος απο ολα, απο την κατασταση με τα λεφτα, με το διδακτορικο και με τις συνεχεις διακυμανσεις της σχεσης μου με την κυρα μου. Δεν εχω αυταπατες. Οι αγαπες θα σβησουν με μια μονο αφορμη: με ενα θεμα στην ομαδα, με ενα τηλεφωνημα απο Πατρα, με μια κουβεντα που θα παρεξηγησει. Και μετα ολα καλα. Αγκαλιες, φιλακια, ολο επιφανεια και απο ουσια τριτο-τεταρτη επιλογη.
Οι προσδοκιες μου ηταν διαφορετικες. Πιστευα πως εκανε κινησεις καλης θελησης π.χ να απομακρυνθει λιγο απο την καριολα. Αντι γι' αυτο χτες μου εδωσε να καταλαβω πως οι λογοι της απομακρυνσης απο την φιλη της ηταν επειδη τα παιδια ηταν αρρωστα τοσο καιρο!! Λαθος καταλαβα. Αλλα νομιζα. Μου το τονισε κατηγορηματικα: Η σχεση της (οχι μαζι μου, μαζι της) ειναι στο καλυτερο σημειο ολων των εποχων. Αυτο ειναι μεγαλο χαστουκι. Η δικη της αποψη ειναι πως δεν την αφηνω να κανει φιλιες με οποιον θελει. Η δικη μου αποψη ειναι πως η κυρια εχει προβλημα κρισης. Οταν πραγματα προσωπικα τα εμπιστευεται σε μια καριολα τα μαθαινουν ατομα που δεν πρεπει. Κι ομως αυτη τη θεωρει φιλη της. Εγω δεν τη θελω για χιλιους λογους. Τωρα ομως εχω πραγματικα ταυτισει την κυρα μου μ' αυτη. Εχουν πολλα κοινα: Κοινο Ψυχο, κοινα ενδιαφεροντα, κοινη γλωσσα και κοινα βασανα. Ειναι ασχημο να νιωθεις πως η κυρα σου ειναι με τον εχθρο σου κωλος και βρακι. Τωρα νιωθω πιο πολυ πιστο σκυλι παρα συζυγος. Να φυλαξω τα παιδια να κανει την ομαδα, προσωπικο και οικογενειακο κοστος, να βρει τον εαυτο της, καλος σκοπος. Εδω ομως κατι παει λαθος. Ποιον κοροϊδευω, δεν ειμαι ευτυχισμενος. Αδειασα. Δεν εχω καυσιμο πλεον. Η γυναικα μου ζει μια ζωη απομακρυσμενη, επικοινωνιακα εχω χασει ισως και ουσιαστικα. Ο γαμος μας ειναι ευθραυστος. Δινω ακαταπαυστα και νιωθω συνεχεια να με προσβαλει, οχι η κυρα, αλλα η ιδια η κατασταση. Απο που παιρνω εγω? Απο τα παιδια ισως αλλα δεν ειναι αυτος ο ρολος τους. Εχω θυμο μεσα μου. Σημερα θυμωνω για τις επιλογες μου. Βαρεθηκα να μην ξερω τι σκεφτεται για εμας. Το μαθαινω τριτος. Νιωθω ανασφαλεια. Και δεν εχω εναλλακτικες. Πολλα ονειρευομαι αλλα μονο για να ξεφευγω. Μακαρι που δεν ερχονται στα χερια μου λεφτα. Στην κατασταση που ειμαι θα εκανα τρελες. Αν ειναι τρελα να προσπαθεις να βρεις την ευτυχια. Γαμωτο, καποτε ημουν.
Οι προσδοκιες μου ηταν διαφορετικες. Πιστευα πως εκανε κινησεις καλης θελησης π.χ να απομακρυνθει λιγο απο την καριολα. Αντι γι' αυτο χτες μου εδωσε να καταλαβω πως οι λογοι της απομακρυνσης απο την φιλη της ηταν επειδη τα παιδια ηταν αρρωστα τοσο καιρο!! Λαθος καταλαβα. Αλλα νομιζα. Μου το τονισε κατηγορηματικα: Η σχεση της (οχι μαζι μου, μαζι της) ειναι στο καλυτερο σημειο ολων των εποχων. Αυτο ειναι μεγαλο χαστουκι. Η δικη της αποψη ειναι πως δεν την αφηνω να κανει φιλιες με οποιον θελει. Η δικη μου αποψη ειναι πως η κυρια εχει προβλημα κρισης. Οταν πραγματα προσωπικα τα εμπιστευεται σε μια καριολα τα μαθαινουν ατομα που δεν πρεπει. Κι ομως αυτη τη θεωρει φιλη της. Εγω δεν τη θελω για χιλιους λογους. Τωρα ομως εχω πραγματικα ταυτισει την κυρα μου μ' αυτη. Εχουν πολλα κοινα: Κοινο Ψυχο, κοινα ενδιαφεροντα, κοινη γλωσσα και κοινα βασανα. Ειναι ασχημο να νιωθεις πως η κυρα σου ειναι με τον εχθρο σου κωλος και βρακι. Τωρα νιωθω πιο πολυ πιστο σκυλι παρα συζυγος. Να φυλαξω τα παιδια να κανει την ομαδα, προσωπικο και οικογενειακο κοστος, να βρει τον εαυτο της, καλος σκοπος. Εδω ομως κατι παει λαθος. Ποιον κοροϊδευω, δεν ειμαι ευτυχισμενος. Αδειασα. Δεν εχω καυσιμο πλεον. Η γυναικα μου ζει μια ζωη απομακρυσμενη, επικοινωνιακα εχω χασει ισως και ουσιαστικα. Ο γαμος μας ειναι ευθραυστος. Δινω ακαταπαυστα και νιωθω συνεχεια να με προσβαλει, οχι η κυρα, αλλα η ιδια η κατασταση. Απο που παιρνω εγω? Απο τα παιδια ισως αλλα δεν ειναι αυτος ο ρολος τους. Εχω θυμο μεσα μου. Σημερα θυμωνω για τις επιλογες μου. Βαρεθηκα να μην ξερω τι σκεφτεται για εμας. Το μαθαινω τριτος. Νιωθω ανασφαλεια. Και δεν εχω εναλλακτικες. Πολλα ονειρευομαι αλλα μονο για να ξεφευγω. Μακαρι που δεν ερχονται στα χερια μου λεφτα. Στην κατασταση που ειμαι θα εκανα τρελες. Αν ειναι τρελα να προσπαθεις να βρεις την ευτυχια. Γαμωτο, καποτε ημουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου