Διευθυντές στο Δημόσιο

Μοιάζει να έχει χαθεί κάθε μέτρο. Η κοινωνία βυθίζεται στην παρακμή και παρασέρνει ανθρώπους και συμπεριφορές. Βλέπω ανθρώπους να το παίζουν αφεντικά για την αυτοεπιβεβαίωση. Βλέπω διευθυντές να γίνονται ανθρωπάκια γιατί πάσχουν από μανία καταδίωξης. Βλέπω άτομα να ξεφτυλίζονται για να κρατήσουν μια θέση που τους αποφέρει 200 ευρώ παραπάνω. Να πατάνε φιλίες, να διαλύουν σχέσεις και να έχουν σα μοναδικό ιδανικό την καρέκλα.

Γατζώθηκαν από την καρέκλα και πέφτουν τώρα μαζί της. Κι όταν περάσει η κρίση; Όταν τελειώσουν όλα τι θα έχει μείνει απ' όλα αυτά; «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος» μας είπε η Κατερίνα Γώγου! Δε θα το πετύχουν πολλοί. Τους περισσότερους θα τους δεις κρυμμένους στην ασφάλεια της "θεσούλας" τους, στην μιζέρια της αγένειας που έχουν σαν χαρακτήρες, στον συνδικαλισμό! Το ήθος του καθενός προκύπτει από τις συνήθειες μας. Οι συνήθειες προκύπτουν από επαναλαμβανόμενες επιλογές και οι επιλογές φυσικά, προέρχονται από το όποιο υπόβαθρο μας...  

 Στην Ελλάδα του 2015 αξιολογείται η ανθρωπιά, αλλά οι τιμητές της είναι όσοι πρόλαβαν και καπάρωσαν καρέκλα από το πολιτικά ανεπαρκές και ηθικά έκπτωτο προσωπικό των τελευταίων ετών. Αξιολογείται ο άστεγος, ο επαίτης και ο μετανάστης. Κρίνεται ως απειλή ο εργαζόμενος, ο εργάτης, ο οικογενειάρχης. Από ποιον; Από αυτόν που φοβάται. Από αυτόν που γνωρίζει τη σαπίλα μέσα του. Το απότοκο του κομματικού σωλήνα, που έγινε "διευθυντής" στο δημόσιο και νομίζει πως κάθισε στον Σιδηρούν Θρόνο του Game of Thrones. Επομένως, στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται στο κεφάλι του, όλοι είναι εχθροί και πρέπει να εξοντωθούν. Γιατί όλοι είναι απειλή για τα 200 παραπάνω ευρώ του.

«Την "ηθική των αφεντικών" την αντιπάθησα όσο και την "ηθική των δούλων".
Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται». Μαξίμ Γκόρκι

Οι μικροπρέπειες και οι αδικίες δε μ' αγγίζουν. Την αχαριστία δεν αντέχω. Ευτυχώς οι κάθε λογής φασίστες, οι δικτατορίσκοι και οι Χίτλερ τσέπης, έχουν πάντα την ίδια κατάληξη:

                                                        Ψοφάνε!

Μόνο ελπίζω να το κάνουν γρήγορα, γιατί η χώρα μου δε θα αναστηθεί ποτέ, όσο αυτοί άρχουν.