Στις 20 Ιουνίου, λίγο μετά τις εκλογές

                                               Είναι πολύ εύκολο να επιβληθεί κανείς στους άλλους με 
                                              δύναμη και την βία. Τουναντίον είναι δυσκολότατο να επιβληθεί χάρη 
                                              στην πραγματική του αξία. Αλλά η επιβολή με την βία είναι 
                                              παροδική,ενώ η διά της αξίας είναι μόνιμη.
                                                                   Στέφενσον [Από τα "Χρυσά Λόγια" του]

Η κάλπη μίλησε και αποφάσισε λοιπόν. Η Νέα Δημοκρατία ως πρώτο κόμμα αναλαμβάνει την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης - και φαίνεται πως θα τα καταφέρει- μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη του Κουβέλη.
Οι Έλληνες ψήφισαν με κριτήρια προσωπικά, υποκειμενικά και τοπικιστικά. Αρνούμενοι να χάσουν τον ήδη πενιχρό μισθουλάκο τους για χάρη της αξιοπρέπειας, αποδείχθηκαν φίλοι (!) του ευρώ και των Μνημονίων. Ο Αντώνης στις πρώτες του δηλώσεις δεν ανέφερε τίποτα περί αναδιαπραγμάτευσης. Το ΠΑΣΟΚ με τον Βενιζέλο να συντρίβεται πολιτικά, αναδεικνύεται ως ρυθμιστικός παράγοντας. Και η ΔΗΜ.ΑΡ με το αξιοσημείωτο ποσοστό των απενοχοποιημένων αριστερών, συμμετέχει και βάζει όρους.
Έτσι μένει ανικανοποίητο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που ζητούσε αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και απαλλαγή από τα εθνοκτόνα Μνημόνια. Δεν αναφέρομαι στο ΣΥΡΙΖΑ μόνο. Αναφέρομαι σε όλους εκείνους που ήταν δίπλα μου στο Σύνταγμα, όταν φωνάζαμε και διαδηλώναμε ενάντια στα συμφέροντα που μας θέλουν δούλους στην ίδια μας τη χώρα.
Απέναντί μας τότε είχαμε έναν σιδερένιο φράχτη και τα ΜΑΤ. Μαθαίνω πως 50% από αυτούς ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή. Δε μου κάνει εντύπωση. Μεγάλο ποσοστό παιδιών των 700 ευρώ το μήνα πίστεψαν πως θα τιμωρήσουν έτσι το Σύστημα. Αυτό που οι ίδιοι σιχαίνονται και ηδονίζονται ταυτόχρονα, να το υπηρετούν. Δεν διδάχθηκαν από την Ιστορία. Δεν έμαθαν πως αποτελούν τα πιόνια του Συστήματος που έφερε στην Ευρώπη τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Δεν έμαθαν πως στην Ουγγαρία πριν από ένα χρόνο, που ψήφισαν την ακροδεξιά για να απαλλαγούν από τα Μνημόνια, καταστράφηκαν εντελώς.
Είναι να αναρωτιέσαι : ζούμε μια σύγκρουση πολιτισμών ή μήπως βαρβαροτήτων; Ζούμε τη σύγκρουση των ιδεολογιών ή μήπως των οικονομικών συμφερόντων; Ζούμε για τη διασφάλιση της ατομικότητάς μας ή πιστεύουμε στο γενικό -κοινό- καλό;
Ο αγώνας μας μπορεί να ξεθύμανε αλλά δεν τελείωσε. Είμαστε βαθιά πεποισμένοι πως υπάρχουν στοιχεία που δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των ΜΜΕ και των Τραπεζών. Υπάρχει κόσμος που δε θα πανηγύριζε, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα. Γιατί η εξαθλίωση και η υποτέλεια του Κράτους του δε θα τον άφηναν. Γιατί ο καρκινοπαθής που αφέθηκε στη τύχη του, θα ήταν κάποιος δικός του. Γιατί ο πατέρας του πολέμησε για ψωμί, για Παδεία και ελευθερία και όλα αυτά δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί τα βράδια. Φίλοι μου. Τίποτα δεν τελείωσε. Μέχρι να σημάνουν οι καμπάνες της Ελευθερίας να μη μείνει κανένας δίπλα μας χωρίς ελπίδα, χωρίς φαγητό, χωρίς Αλληλεγγύη.
 Κανένας δεν μπορεί να είναι εντελώς ελεύθερος, αν δεν είναι όλοι ελεύθεροι. Κανένας δεν μπορεί να είναι εντελώς ηθικός, αν δεν είναι όλοι ηθικοί. Κανένας δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, αν δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι Σπένσερ