Ρευστότητα

Κροατία, το Ντουμπρόβνικ

Ρευστότητα επικρατεί στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό.Ρευστότητα κοινωνική, με την μεσαία τάξη να μοιάζει σαν τάξη νεόπτωχων και να διαλύεται βίαια από τις νεοφιλελευθερες πολιτικές που μας επιβάλλονται εδώ και δυο χρόνια.
Ρευστότητα πληθυσμιακή, καθώς παρατηρούμε συμπατριώτες μας να αφήνουν τη χώρα τους για να αναζητήσουν την τύχη τους σε άλλες πατρίδες. Το καλύτερο δυναμικό της χώρας φεύγει. Όλοι οι επιστήμονες, όλοι οι νέοι δεν κάθονται να μιζεριάσουν στην Ψαροκώσταινα. Μερικοί ορκίζονται στους δακρυσμένους γονείς πως θα επιστρέψουν. Δεν ξέρω αν θα το κάνουν. Δεν γνωρίζω τι θα βρουν επιστρέφοντας.

Ρευστότητα πολιτική, με νέους σχηματισμούς κομμάτων, δίχως νέα πρόσωπα όμως. Οι ιδεολογίες καταργήθηκαν, δεν ξέρεις πια ποιος είναι δεξιός και ποιος αριστερός. Η πληθώρα κομμάτων αντικατοπτρίζεται σε δύο κύρια ρεύματα: τους Μνημονιακούς και τους Αντιμνημονιακούς. Στις προκείμενες εκλογές θα κληθούμε να ψηφίσουμε με βάση αυτή τη λογική. Την απορρίπτω. Δεν είναι κάθε Μνημονιακός εχθρός μου και κάθε αντιμνημονιακός φίλος μου. Πολλοί καλύπτουν στην Αντιμνημονιακή πολιτική την πολιτική τους ανυπαρξία. Κάποιοι άλλοι εκμεταλεύονται τον πόνο του κόσμου για να συνεργαστούν αργότερα με τους άλλους.

Θυμάμαι λίγο τον Θουκυδίδη:

Στον Πελοποννησιακό πόλεμο όποιος φερόταν με σκληρότητα στους αντιπάλους του, σ'αυτόν έδειχναν εμπιστοσύνη. Όποιος έβαζε στο νου του να κάνει κακό, αυτόν θεωρούσαν έξυπνο. Όποιοι ανήκαν στο ίδιο κόμμα, αυτοί λογίζονταν καλύτεροι κι από συγγενείς. (Θουκυδίδης, Ιστορία, Γ.82)

Επικρατούν πράγματι συνθήκες προπαρασκευής εμφυλίου πολέμου. Οι περισσότεροι θέλουν να παλέψουν για τα δίκαιά τους, μα δεν ξέρουν πώς! Οι νοικοκυραίοι έχουν τρεις επιλογές: α) Να πάρουν τα όπλα με ένοπλη εξέγερση. (Αυτή τη λύση την απεχθάνονται όλοι), β)Να διαδηλώσουν με απεργίες και καταλήψεις (Το δοκίμασαν αλλά απέτυχε) και γ) Να μειώσουν τις ανάγκες τους για να δουν "πως θα πάει το πράγμα" (Αυτό που ήδη κάνουν εδώ και δυο χρόνια).

Δυστυχώς για εμάς ρευστότητα υπάρχει και στο διεθνές σκηνικό. Η Ελλάς - ηρώων χώρα - που πάλεψε σε δύο Παγκοσμίους πολέμους και τάχθηκε υπέρ των νικητών, καταδικάζεται να υπογράψει μια δεύτερη Συνθήκη της Γιάλτας, αυτή τη φορά όμως δεν εξαιρείται από την Βαλκανική της μοίρα. Όπως όλοι οι γείτονες, θα σκύψει το κεφάλι στον ολοκληρωτισμό της μη αμοιβόμενης εργασίας, θα συμφωνήσει πως δεν αξίζει να μισθοδοτείται όσο οι εταίροι μας στην ΕΕ και θα συγκρίνεται μόνο με τις χώρες της Κροατίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Δεν έχυσαν οι πρόγονοί μας τόσο αίμα για να δεχθούμε την ήττα που επαναχαράσσει τα σύνορα της Δύσης και δεν μας συμπεριλαμβάνει. Αν στην Ευρώπη θέλουν φτηνό εργατικό δυναμικό να ψάξουν αλλού, όχι στην πατρίδα μου. Μετράω απώλειες από την μπότα των Ναζί, από τους εμφύλιους και τη Μετανάστευση. Μετράω πληγές από τις διεφθαρμένες και πρεσβειοκινούμενες κυβερνήσεις. Δεν χάσαμε κανέναν πόλεμο για να υποστούμε τέτοιες συνέπειες.

Το τι πρέπει να κάνουμε δε θα σας το πει ένας φιλόσοφος. Αν σας αρέσει να αποκτήσετε κάρτα εργαζόμενου, όπως τα εμπορεύματα, και να δουλεύετε για την επιβίωση, τότε λυπάμαι αλλά δεν βλέπω μέλλον σε τούτο τον τόπο. Λύση δεν είναι να επιστρέψουμε στο παρελθόν. Λύση δεν είναι ο εμφύλιος. Λύση δεν είναι ο ολοκληρωτισμός της Αριστεράς. Το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητάς μας. Να ξέρουμε τι είναι η γλώσσα μας, ποια είναι η Ιστορία μας και που θέλουμε να οδηγήσουμε τη χώρα. Ελπίζω να ψηφίσουμε με τέτοια κριτήρια.