Εχω σημερα όρεξη να μιλησω για τον θανατο των κρατων και την παντοκρατορια των αγορών. Δεν είμαι βέβαιος πότε άρχισαν ακριβώς τα κρατη να ηττώνται, ποτε άρχισε η παρακμή τους, έχω την εντύπωση την δεκαετία του '80 - '90, με την κυριαρχία των Ρέιγκαν-Θατσερ, που έδωσαν απόλυτη εξουσία στις τραπεζες και εφάρμοσαν νεοφιλελευθερες πολιτικες. Επαιξε ρόλο και η καταρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Ιδεολογία δεν υπήρχε μετά από αυτό. Η ελευθερη αγορά έγινε η ιερη αγελαδα που αποφάσιζε ποιο κρατος θα έχει αναπτυξη, ποιο θα καταδικαστει σε πεινα και ποιο θα εχει πολεμο.
Σημερα παρατηρω τις πολιτικες ηγεσιες της Ευρωπης πληρως παραδομένες στις τραπεζες. Δεν ειναι η ελλειψη πολιτικου αναστηματος που κανει τους ηγετες της Ε.Ε νάνους, είναι οτι ουσιαστικά αφαιρεθηκαν απο αυτους οι εξουσίες, με τροπο σταδιακο και συστηματικο και έγιναν πιονια στο σκακι των πραγματικα ισχυρων του πλανητη, των τραπεζων. Η Μερκελ είναι οργανο της Deutsche Bank.
Το πως ελεγχουν τη παγκοσμια οικονομία μεσω των οργανισμών ειναι νομίζω φανερό στο πιο πανω video.
Δεν εχουν καμια διαθεση οι ηγετες να σώσουν την Ελλαδα, την Πορτογαλια, την Ιρλανδια. Τα γαμψα νυχια των αγορών εχουν κατασπαραξει ήδη τους μισθούς των μισθωτών και των συνταξιούχων και ούτε η σοσιαλιστική, ούτε η δεξιά ιδεολογία δε μπορεί να λύσει το πρόβλημα των χρεών. Όπως διάβασα κάπου, δεν μπορουμε να μιλαμε με όρους "δεξιος-αριστερός" στο 2011. (Μαλλον εγω το εγραψα στο twitter, ειναι πολυ καλο). Στην Ελλαδα πολλοι έχουν μεινει στην εμφυλιοπολεμική τους νοοτροπία και -ακομα χειρότερα- μερικοι πιστεύουν πως ακολουθώντας το κομμα του μπαμπα τους μενουν πιστοι στην οικογενειακη παραδοση και δεν προδιδουν τις αρχες τους. Εχω να πω σ'αυτους οτι ζουν στο διαμαντενιο καστρο της Μπαρμπι και μαλιστα είναι χειρότερα δεμένοι από την κούκλα της Μπάρμπι σε καταστημα παιχνιδιών.
Οι τραπεζες λοιπόν ανεβοκατεβαζουν κυβερνησεις, οι κυβερνωντες δεν ειναι τιποτα αλλο παρα ηθοποιοι που μπορούν να εκφωνησουν ενα λόγο γραμμενο από αλλους και χωρις παντα ιδιαιτερη επιτυχια (βλ. ΓΑΠ). Πως οι ηθοποιοι να τα βαλουν με διεθνεις κολοσσους, εταιριες, τραπεζες όπως η Γκολντμαν Σακς και οικους αξιολόγησης; Δεν τα βαζουν μαζι τους. Συνεργαζονται και ηττημενα βγαινουν μονο τα κρατη. Τωρα τελευταια οι αγορες εχουν βρει και νεο εχθρο: τον κρατικο καπιταλισμο. Χωρες με υψηλο πλουτο οπως η Ρωσια και με φοβερη αναπτυξη οπως η Κινα απειλουν την παντοδυναμια των αγορων, που ετσι κι αλλιως βασιζονται στη μεγαλη φουσκα των άυλων τιτλων.
Χρειαζομαστε επειγοντως εναν ηγετη. Αυτον που θα ορθωσει αναστημα και θα παει κοντρα στις επιταγες των ισχυρων. Δεν πιστευω στη Ε.Ε. Ειναι ενα συνοθυλευμα κρατων χωρις συνοχη, χωρις οραμα και χωρις αλληλεγγυη. Δεν ειμαι αχαριστος. Ξερω τι σημαιναν τα πακετα και πως τα διαχειριστηκαμε. Τωρα ομως η Ε.Ε. μοιαζει πολυ με την πρωτευουσα της, τις Βρυξελες. Δεν εχει κυβερνηση και δεν εχει λογο υπαρξης. Η ελευθερη διακινηση προϊοντων και υπηρεσιών συμβαινει παντου στον κοσμο, ενω στα 30 χρονια που η Ελλαδα βρισκεται στους κολπους της, ας μου πει καποιος γιατι σπαταλησαμε τοσα δις σε εξοπλισμους. Υποτιθεται πως θα μας προστατευαν σε πιθανη συρραξη.
Τα κρατη πεθαινουν αργα και βασανιστικά. Βλεπω το μηδενισμο σε ολες τις επικρατουσες ιδεολογιες. Βλεπω πως δεν γεννιεται κατι νεο ως αντιβαρο στην παγκοσμια διακυβερνηση των αγορων. Καποιοι ρομαντικά γραφικοι αντιστεκονται ζωντας χωρις καρτες, χωρις συναλλαγες με τραπεζες και χωρις υπολογιστη. Η απαντηση πρεπει να δωθει μεσα από αυτα. Να πολεμησουμε για τη ζωη μας χρησιμοποιωντας τα οπλα τους. Οχι για να σωσουμε την Ελλαδα του Κολοκοτρώνη, αλλα για να σωσουμε την Ελλαδα των παιδιών μας. Ειναι γελοιο μια υποβαθμιση απο εναν απρόσωπο οικο αξιολόγησης να καταβροχθιζει τη συνταξη της μανας μου και να πινει (για να χωνεψει) το γαλα των παιδιών μου. Θα αγωνιστουμε. Δε θα μας καταστρεψουν οι χαρτογιακαδες της Νεας Υορκης και οι λακεδες τους στην χωρα με την πινακιδα ΠΩΛΕΙΤΑΙ.
Το παρακάτω θυμίζει τη δύσκολη κατάσταση της Ελλάδας και την Ευρωπαϊκή "βοήθεια":
Μερικές φορές, προσπαθούμε σκληρά να φτάσουμε στο "πράσινο γρασίδι". Και καταλήγουμε σε μπελά!
Και όταν βρεθείς σε μπελά και κολλήσεις σε μια κατάσταση από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις, υπάρχει ένα πράγμα που θα πρέπει πάντα να θυμάσαι:
Όποιος εμφανιστεί......
δεν είναι σίγουρο ότι ήρθε να βοηθήσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου