Για εκείνους που γιορτάζουν μαζί μας,
χώρια μας αλλά και γι' αυτούς που ανυπομονούν να γίνουν...
Xάθηκαν πολλές στιγμές μέχρι να σε καταλάβω
Ράγισε, ακόμα, άλλες τόσες η καρδιά για να σε νιώσω
Όλα εκείνα τα χρόνια της σιωπής
Νεκρές λέξεις, σκόρπια βλέμματα
Ίσως δεν είχες τον τρόπο να το κάνεις
Απέραντα τα συναισθήματα, ατέλειωτες οι ερμηνείες
Πέρασαν χρόνια πολλά
Όλα γύρω άλλαξαν, τριγύρω όλα μεγάλωσαν, μαζί μ΄ αυτά και εγώ
Λίγα μόνο άλλαξαν σ’ αυτά που κουβαλάμε μέσα μας
Λίγα…σαν ένα γράμμα που ξεθώριασε αλλά μένει το ίδιο στη ψυχή μας
Αυλάκι μέσα μου όλα αυτά που μου δώσες
Πραγματάκια, παραμυθάκια, αγκαλιές, πετάγματα, βόλτες το τετράγωνο
Ατέλειωτες διαπραγματεύσεις για εκείνο το ποδήλατο…
Έλα όμως που τώρα μεγάλωσα και θα γίνεις ξανά παππούς
Ραντίζω για λίγο ακόμα ή μάλλον(θέλω) για πολύ την ζωή σου με χρώματα
Απλά και πάλι σαν να ήμουν παιδί…Αυτό θα είναι το δώρο μου για σένα…
Από το υπέροχο blog
http://dbitha.blogspot.com/2010/06/blog-post_20.html
Tης Διονυσίας Μπίθα
Κοινωνικής Λειτουργού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου