Μια Τεταρτη στο μπαλκονι

Μια βδομαδα ακομα στη Ροδο. Κανω την εργασια μου και δεν ειμαι στα καλα μου. Παλι τα ψυχολογικα μου. Χτες βγηκε η Κατερινα και της την ειπα λιγο. Αν το ακουσει καποιος στο ξεκαρφωτο θα με ελεγε φασιστα. Τωρα το ακουω αυτο απο τη γυναικα μου. Δεν ειναι ομως ακριβως ετσι. Επιγραμματικα αναφερω:

1. Τα μωρα που την εχουν αναγκη (τα καταφερνουν με τον πατερα τους)
   
2. Εμενα που θελω να κανω μια καινουρια αρχη στη σχεση μας (να γινει λιγο αργοτερα, η συναντηση δεν ξεκανονιζεται)
   
3. Τη βοηθεια στην εργασια μου (ε, δε θα γινω και καλογρια οσο κανεις εργασιες!!!)
   
4. Την αναγκη μου(...)

Στην παρενθεση τα επιχειρηματα της. Αν σε ολα βρηκε κατι στο τελευταιο δε μου μιλησε. Ισως το επεξεργαζεται. Περιμενω μια απαντηση ματαια. Σε ερωτηση μου αν θα συζητησουμε κατι απο ολα αυτα, η απαντηση ηταν οχι!! Οκ, οχι.
Αλλο με απασχολει τωρα. Η μανα δεν ειναι καλα. Την πηρα υποτιθεται να την ακουσω και να της δωσω κουραγιο. Με ακουσε να βηχω. Και εγω αντι να της πω ενα ψεμα (κρυωσα με τον ανεμιστηρα) της ειπα πως πηρα πακετο τσιγαρα. Γιατι το εκανα αυτο; Γιατι ταραζω τη γυναικα; Το ανακαλυψα και θα στο πω. Ειναι γιατι θελω να μη μεγαλωσω. Θελω οι γονεις μου να με κηδεμονευουν οπως παλια. Να με μαλωνουν, να τους συμβουλευομαι, να λεμε μεταξύ μας τα παντα. Αυτο ομως δεν ειναι και πολυ υγιες, ετσι δεν ειναι; Με ποιον θα επρεπε να τα κανω ολα αυτα; ... Απαντηση δεν παιρνω. Δεν ειναι εδω ή απλα δεν ενδιαφερεται. Οποτε απογοητευση; Μαλλον. Αρα γι' αυτο ειμαι ψιλοχαλια. Προσωπικε μου ιατρε σε ευχαριστω που με θεραπευσες για σημερα.