Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Παρακμή ελληνικής κοινωνίας

Η ελληνική κοινωνία βαδίζει ολοταχώς προς την καταστροφή. Τίποτα καλό δε μοιάζει να γίνεται. Πριν από 5 χρόνια πιστέψαμε στην επανίδρυση και στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού της διαφθοράς, αλλά αντί γι' αυτά εισπράξαμε σκάνδαλα, φωτιές στην Ηλεία, απαξίωση του πολιτικού συστήματος και απογοήτευση. Η κυβέρνηση μοιάζει ανήμπορη να μας προστατέψει από την οικονομική κρίση και φαίνεται να έχει μπλοκαριστεί από κάποιο αδιευκρίνιστο ιδεολογικό κλείδωμα. Σε λένε δεξιό και φασίστα κύριε Καραμανλή και νομίζεις πως εκπροσωπείς την ΕΡΕ το '50!!! Αφήνεις λοιπόν να αλωνίζουν οι τυχάρπαστοι στο δρόμο που σπάνε αυτοκίνητα και οι γελοίοι στην τηλεόραση που βγάζουν διαγγέλματα κατά της βίας, την οποία συνδέουν με την ανικανότητα της κυβέρνησης. Ξέρετε τι θα έκανα εγω? Θα έβαζα να παίζουν συνέχεια το videaki με τον Πρετεντέρη να ρίχνει κέρματα και μπουκάλια μέσα στο γήπεδο.
Τα οικονομικά δεν πάνε καλύτερα. Οι μισθοί δε φτάνουν στην εποχή της ακρίβειας για να βγάλουμε τον μήνα, μια σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη απλώς θα μας έκανε περισσότερο πεσιμιστές.
Η προσπάθεια αποδόμησης όλων έχει για μένα την βάση της σε δύο λόγους:
  1. Την μεγάλη ηθική κρίση που περνάμε σαν κοινωνία παρακμής εδώ και 20 χρόνια. Μεγάλη παρακαταθήκη του ΠΑΣΟΚ από τα χρόνια του Ανδρέα με σύνθημα "Τσοβόλα δώστα όλα" (τώρα, και άσε τους άλλους να πεθάνουν) και...
  2. Τον φόβο που εντέχνως καλλιεργείται από τα τηλεοπτικά κανάλια, σε συνεργασία με τα ακραία στρώματα της Αριστεράς. Ο φόβος είναι πηγή διαφθοράς έλεγε κάποιος ψυχολόγος. Ο φόβος συγκρατεί τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες, μας κάνει να αμφιβάλλουμε για τους εαυτούς μας και μας κρατάει κλειδαμπαρωμένους στα σπίτια μας. Μία παροιμία λέει ότι αυτός που δε φοβάται θα πεθάνει μια φορά ενώ αυτός που φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα. Η Αμερική ζούσε με το φόβο της τρομοκρατίας και εφτασε στη "μη σκέψη". Εμείς εδώ καθημερινά βλέπουμε σκηνικά τρόμου και μαθαίνουμε να μη σκεφτόμαστε.
Θα επανέλθω.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

# archaeopteryx Says:
March 17th, 2009 at 8:14 pm

Η Ελλάδα έχει αναπτυχθεί σε μία σειρά μύθους και ψέματα: το Ελληνικό Βυζάντιο. Η παλιγγενεσία. Η εθνική αντίσταση. Η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία, η ελεύθερη ραδιοφωνία και τηλεόραση, η ένταξη στην ΕΕ… Όλα συνθήματα που είναι το 10% ή το 50% της αλήθειας, αλλά σίγουρα δεν είναι το 80% ή το 90%.

Πιστέψαμε ότι είμαστε πλούσιοι, ή ότι θα έπρεπε να είμαστε πλουσιότεροι από ότι το 1960. Πιστέψαμε ότι ένα πτυχίο του Πανεπιστημίου, μισό βασισμένο σε αντιγραφές και σκονάκια σημαίνει κάτι. Πιστέψαμε ότι η θητεία μας στο στρατό ήταν κάτι άλλο παρά πρόβα στην λούφα και την κοροϊδία. Πιστέψαμε ότι δικαιούμαστε διακοπές και πήραμε διακοποδάνεια. Πιστέψαμε ότι μπορούμε να έχουμε ακριβά παιχνίδια και σοκαριζόμαστε που δεν μπορούμε να ξεχρεώσουμε την κάρτα.

Ψεύτικες προσδοκίες, ψεύτικη παιδεία, ψεύτικες δημόσιες «υπηρεσίες», ψεύτικα διπλώματα οδήγησης. Νούμερο ένα στην διαφθορά. Από αυτήν ζούμε ή για αυτήν ζούμε, και έχουμε αποδεχθεί ότι έτσι είναι.

Τώρα που ο λογαριασμός δεν μπορεί να εξοφληθεί, και που οι αλλοδαποί εργάτες συνειδητοποιούν ότι είμαστε μαλθακοί τεμπέληδες, ΚΑΙ ΕΓΩ φοβάμαι τι μορφή θα πάρει η κοινωνική αναταραχή, ποιος θα την υποκινήσει, ποιος θα ωφεληθεί και τι θα βγει από την όλη κατάσταση.

Το «δεξιά» - «αριστερά» έχει ξεφτίσει, δεν βλέπω πολιτικό λόγο στους μπούληδες και τα παιδιά των μπούληδων που παριστάνουν τους νομοθέτες, δεν βλέπω ποιητές ή μουσικούς να εμπνεύσουν και ειλικρινά ανησυχώ.

philosofos είπε...

Συμφωνώ!!!