Γιατι ολα τελικα ειναι θεμα αντιληψης...

Τα πραγματα στη ζωη ειναι πολυ πιο απλα οταν εχεις τη σωστη κριση και αντιληψη των πραγματων. Να διηγηθω μια μικρη ιστορια:
Τελειωνοντας το μεταπτυχιακο αποφασισα να συνεχισω σε διδακτορικο. Η πτυχιακη μου ειχε καλο θεμα και ο καθηγητης μου φαινοταν να εκτιμα το γεγονος πως συνδυασα γνωστικη ψυχολογια με τα ευφυη εκπαιδευτικα συστηματα. Εκεινη την εποχη τα προσωπικα μου βρισκονταν σε αθλιο επιπεδο με τη γυναικα μου να ειναι αποφασισμενη να χωρισουμε. Τελειωνοντας το καλοκαιρι, ειχα την εντυπωση πως θα με ειδοποιησει ο professor να αρχισουμε. Κοιτουσα καθε μερα τα mail μου, περιμενοντας ενα σημα ζωης, που δεν ερχοταν απο κανεναν. Επι ενα εξαμηνο ειχα μια κρυφη ελπιδα πως θα γινοταν κατι. Ματαια. Ουτε τηλεφωνο χτυπουσε, ουτε ειδοποιηση απο e-mail.
Ωσπου μια ευλογημενη μερα, ο φιλος μου ο Βασιλης με εκανε να δω τα πραγματα απο τη σωστη τους πλευρα. Θα περιμενα οπως οι πριγκηπισσες το παλικαρι με το ασπρο αλογο, ή θα κρατουσα εγω τα ηνια της ζωης μου; Ποιον ειχα αναγκη; Δυστυχως μας εχει μαθει το ελληνικο εκπαιδευτικο συστημα να εξαρτωμαστε απο καποιον, ειτε φροντιστηριο λεγεται αυτο, ειτε "επιβλεποντας καθηγητης". Μεγαλο διλημμα. Αποφασισα να γραψω ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ, χωρις να περιμενω κανενα ανταλλαγμα, κανενα συνεδριο, κανενα μεταπτυχιακο. Για ενα συνεδριο στην Κωνσταντινουπολη.
Ψαχνοντας ομως να βρω πηγες, ειδα με απογοητευση τον ιδιο μου τον καθηγητη να εχει ασχοληθει με το θεμα που διαπραγματευομουν, νατο εχει βγαλει σε δυο συνεδρια στο εξωτερικο και να εχει παρει κομματια απο τον δικο μου κοπο. Παλι διλημμα: Ποιος ειμαι εγω να ανταγωνιστω τα θηρια; Σταματαω; Ειχα σχεδον παρει την αποφαση, μεχρι μια φωνη να μου πει μεσα μου πως δε θα ενιωθα αυτοσεβασμο και πως ποτε δε θα μαθαινα τι θα γινοταν αν συνεχιζα. Την τελευταια μερα της καταθεσης της εργασιας, αϋπνος αλλα με ενα τεραστιο χαμογελο την εστειλα στον καθηγητη μου, κυριως απο ηθικη υποχρεωση, γνωριζοντας πως ο ιδιος με ειχε πουλησει και δεν ειχε βαλει το ονομα μου σε καμια εργασια με το ιδιο θεμα. Γνωριζοντας επισης πως παει στην Κωνσταντινουπολη με το ιδιο - περιπου - θεμα. Αυτος θεωρησε σωστο να μην αλλαξει ουτε κομμα, αλλα να βαλει το ονομα του καθως και της καθηγητριας που συνεργαζονται. Το δεχτηκα. Οταν το αρθρο εγινε δεκτο τον πηρα τηλεφωνο να ξεκαθαρισω τη θεση μου.
Εδω εχουμε εντυπωσιακή αλλαγη στασης και προταση του ιδιου για διδακτορικο. Επιτελους ενα ονειρο θα γινοταν πραγματικοτητα. Ακομα δεν το εχω πιστεψει. Ουτε το εχω χαρει οσο θα ηθελα. Περιμενω το χειροτερο, πισω ομως δεν κανω. Τωρα ετοιμαζομαι ψυχολογικα να αντιμετωπισω τις νεες προκλησεις. Τι αλλο μου επιφυλασσουν; Δεν ξερω. Παντα για ο,τι πετυχαινω απαιτειται ο πιο μεγαλος κοπος. Αλλα η γλυκα της επιτυχιας ειναι απιστευτη. Ετσι κι αλλιως νιωθω δικαιωμενος.